Toen ik ’s morgens vroeg (04.30 uur)de deur uit stapte om naar Wilp te rijden naar de ontmoetingsplaats voor de deelnemers aan de DDN ledendag “Landschapsfotografie aan de IJssel” stroomde het van de regen. Geen goed vooruitzicht!! Het was de bedoeling om er foto’s te maken vlak voor zonsopkomst tijdens het “blauwe uurtje”, maar ook tijdens zonsopkomst. Dan heb je niets aan een dicht wolkendek zonder ook maar een spoortje van de zon te zien.
Tijdens onze rit naar de IJssel begon het wolkendek te breken en hoopvol namen we stelling op de IJsseldijk, waar we een mooi uitzicht hadden over de uiterwaarden van de IJssel. Veel landschapsfotografen kiezen voor een hoog standpunt en nemen vaak zelfs een trap mee voor het mooie uitzicht. Een dijk is er dus ook prima voor geschikt.
En het weer was ons in eerste instantie gunstig gezind en de deelnemers namen snel hun positie in met de camera’s op statief. Enige haast was geboden omdat het “blauwe uurtje” echt geen uur duurt en de zon al snel zichtbaar werd achter de mooie wolken.
Het landschap vertoonde een mooie lagenstructuur en vanwege het toenemende contrast tussen de lichte wolkenlucht en het donkerder landschap werden er door de meeste deelnemers grijsverloopfilters gebruikt. Wat me wel opviel was dat veel deelnemers een wel erg kleine diafragma opening gebruikten met hun groothoek objectief. Groothoekobjectieven hebben al van zichzelf een grote scherptediepte en diafragmawaarden boven de f/8 of f/11 veroorzaken door de refractie van de diafragmalamellen scherpteverlies.
Na enige tijd kwam de zon door de wolken heen schijnen en werd het licht steeds mooier, maar op den duur helaas ook steeds harder en we besloten om naar de IJssel te lopen om daar nog wat foto’s te schieten.
Geleidelijk sloot het wolkendek zich en werd het licht steeds saaier. Rond 12.00 uur besloten we om naar huis te gaan. In het besef dat het mooie licht voor sfeervolle landschapsfoto’s vaak maar kort duurt en het daarom van belang is om vooraf al je mooie locatie uit te zoeken en daar al te staan voordat het licht op zijn mooist is.
foto's: Nico van Gelder
Het landschap vertoonde een mooie lagenstructuur en vanwege het toenemende contrast tussen de lichte wolkenlucht en het donkerder landschap werden er door de meeste deelnemers grijsverloopfilters gebruikt. Wat me wel opviel was dat veel deelnemers een wel erg kleine diafragma opening gebruikten met hun groothoek objectief. Groothoekobjectieven hebben al van zichzelf een grote scherptediepte en diafragmawaarden boven de f/8 of f/11 veroorzaken door de refractie van de diafragmalamellen scherpteverlies.
Na enige tijd kwam de zon door de wolken heen schijnen en werd het licht steeds mooier, maar op den duur helaas ook steeds harder en we besloten om naar de IJssel te lopen om daar nog wat foto’s te schieten.
Geleidelijk sloot het wolkendek zich en werd het licht steeds saaier. Rond 12.00 uur besloten we om naar huis te gaan. In het besef dat het mooie licht voor sfeervolle landschapsfoto’s vaak maar kort duurt en het daarom van belang is om vooraf al je mooie locatie uit te zoeken en daar al te staan voordat het licht op zijn mooist is.
foto's: Nico van Gelder
Reacties
Het was een schitterende ochtend Nico, al duurde hij maar kort :-) en het wekkertje om 2.45 voelde ook niet echt aan als feest. Toch enorm genoten, dank voor je uitleg en de fantastische plek. Je hebt me weer een boost gegeven om weer eens wat meer landschappen te gaan fotograferen.
Groetjes, Marianne
Leuk artikel en zeker leerzaam. Vroeg op of 's avonds net voor zonsondergang, fotograferen. Een groter diafragma bij groothoeklens voor mij een eye opener.
Groetjes, Marga